ยินดีที่นักวิชาการกลับมามีจุดยืน(ซะที)

หลายวันมานี้ ได้เห็นสิ่งที่ไม่ค่อยได้เห็นในหมู่นักวิชาการนิเทศศาสตร์ นั่นคือการที่นักวิชาการเหล่านี้ออกมาทักท้วงเรื่องวิธีการทำข่าวและเรื่องจรรยาบรรณของสื่อ

นักวิชาการด้านนิเทศศาสตร์ วารสารศาสตร์ในอดีต มองว่าพวกเขาคือครูเป็นหลัก คือสอนหนังสือ มีน้อยที่ทำหน้าที่นักวิชาการผู้ค้นคว้าคู่ไปกับการวิพากษ์วิจารณ์สังคม และน้อยยิ่งไปกว่านั้นคือชี้ทางที่ถูกต้องหรือที่ควรจะเป็นให้แก่สังคม

ง่ายมากที่คนสอนนิเทศศาสตร์จะทำไม่รู้ไม่เห็นเมื่อมีการฝ่าฝืนหลักวิชาการในสื่อ อย่างดีก็เที่ยวชี้ด่าเรื่องน้ำเน่า ก็ใครเล่าอยากไปกระทบกระทั่งกับสื่อที่ทรงอำนาจ โอ้..นี่ยังไม่นับพวกละทิ้งหลักการเพื่อห้อยโหนหรือยอมเป็นเครื่องมือให้แก่สื่อ

หลายวันมานี้ ได้เห็นสิ่งที่ไม่ค่อยได้เห็น คือมีนักวิชาการที่ออกมาทักท้วง เรียกร้องให้สื่อทำงานบนหลักการที่พวกเขาเชื่อ ให้เคารพสิทธิส่วนบุคคล ไม่กีดขวางการกู้ภัย ไม่กระทำเรื่องที่กระทบต่อความปลอดภัย และให้ระมัดระวังความถูกต้องของข่าว เป็นต้น ... นี่เป็นนักวิชาการที่เกรียนหรือ ?

เปล่าเลย นี่เป็นการทำหน้าที่ของนักวิชาการอย่างที่พวกเขาควร ...ไม่ต่างจากสื่อที่ต้องทำหน้าที่รายงานความจริงที่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ นักวิชาการก็ต้องยืนยันหลักการและข้อจรรยาบรรณว่าอะไรใช่อะไรไม่ใช่ เพื่อประโยชน์แก่สาธารณะเช่นกัน ...

การประกาศหลักการที่พวกเขาสอนในที่สาธารณะ จะนำไปสู่การถกเถียงการพัฒนาวิชาการและสังคมมนุษย์ในอนาคต

สำนักคิดด้านสื่อล้วนเกิดมาจากสถานการณ์ทำนองนี้

ขอบคุณสื่อสังคมและอินเทอร์เน็ต ที่วันนี้ทำหน้าที่เป็นพื้นที่สาธารณะให้แก่นักวิชาการเหล่านั้น ถ้ามีแค่ความเชื่อมั่นและความกล้าหาญทางวิชาการแต่ไม่มีช่องทางแสดงออก พวกเขาก็คงจะยังอยู่ในห้องทึบๆ ของชั้นเรียน วันนี้พวกเขามีโอกาสได้แสดงออกต่อสังคมมากขึ้นอย่างมีผล

ไม่ต่างจากสื่อ นักวิชาการเองก็ใช่ว่าจะสมบูรณ์แบบไปทุกคน บางคนอาจหนักไปทางหนึ่งในขณะที่บางคนก็อาจหนักไปอีกทาง แต่นี่ก็เป็นความหลากหลายที่ทุกคนในสังคมเลือกรับเอาได้...นักวิชาการแต่ละคนก็ต้องรับผิดชอบต่อความเห็นของตนเอง

สำหรับนักวิชาการเก่า...ขอบอกผ่านไปสู่นักวิชาการยุคนี้ว่าที่นี่ภาคภูมิใจในพวกคุณ

ดร. พนา ทองมีอาคม